TAŞ KİRPİ KEREBİÇ' den; sevgililer günü için..

 SANA ULAŞABİLMEK İÇİN

ben sana ulaşabilmek için

kendimden başka herşey oldum.

benden uzakta yaşadığın o şehirde

bazen gökyüzünden boşalan yağmurda bir damla oldum

tenine düşebilmek için.

açtığın şemsiyeye düştüm diğerleriyle birlikte

sonra...

ayaklarının dibindeki su birikintisine..

sana ulaşamadım.

bazen yaşadığın şehirde bir akşam vakti esinti oldum;

seni sarıp sarmalayabilmek için.

 pencereni kapattın rüzgar odana girmesin diye

ben

karanlıkta cama vurdum.ben sana ulaşabilmek için çok şey oldum.

güneşten gelen ışık huzmesi oldum bir öğlen saati

sıcaklığımla beni farket diye.

gölgeye kaçtın sana ulaşamadım.

ben sana uzandıkça sen gölgenin en koyu derinliklerine çektin kendini

tenini ısıtamadım.

bazen dinlediğin müzikte

tiz bir si-bemol oldum

ama do-re-mi lerin arasından sana ulaşamadım.

bir keresinde de içine çektiğin tek bir nefes oldum.

ve..

tamam! işte burdayım! derken

derin bir offf! ile dışarı bıraktığın solukla kendimi,

seni çevreleyen hava da buldum.

 üstüne konmuş toz zerresi bile oldum elinin tersiyle silkelediğin..

bezen de en ulaşılmaz düşünde bir imge oldum.

sabun köpüğünün ki kadar bir ömürde imge oldum düşünde ben senin.

ben sana ulaşabilmek için çok şey oldum.

cennet bahçesinin, yasaklı ağacının yasaklı meyvesi oldum

en uzak, en yüksek dalın, en ucunda durdum.

ben sana ulaşabilmek için pek çok şey oldum ya

bir tek kendim olamadım,

sen aşktan bu kadar korktuğun için.