Kurabiye Guselleri

bir gece tenha bir sokaktan gecerken, arkamdan adimlarinin sesini duysam birinin ya da birilerinin, korkuya bulanmi$ tedirginlik dolar icime. kaldirimlari degi$tiririm. insanli ve i$ikli yollara dogru yururum. nezaman ki arkama doner ve o ayak seslerinin sahibinin bir kadin oldugunu gorurum, o zaman ucuverir tedirginligim, avinin hala canli oldugunu gorunce, urkup kacan $ahin misali. hatta garip bir guven yerle$ir, icimdeki korkudan bo$alan odalara, kotulere kar$i cogaldik diye. kadini cok sokaklari, kadini cok pastaneleri, kadini cok pazar yerlerini ba$ka severim...

gene oylesine laylaylom ıslık calip geziyorkene gunlerden birgun, bir pastanede bol bademli kurabiyeler gordum. ben bol bademli kurabiyelere bayilirim. o pastaneye de bayildim. mutfaginda yalnizca kadinlarin cali$tigi, kendi pi$irdiklerini kendilerinin yedikleri bir pastanede, icimden gecen cogu tarifi yapiyorum ben de. o anda orada i$tahi kabariverenlerle birlikte yiyoruz sonra. benim gibi hicbir yemegi ve hicbir tatliyi hicbir kitaba ya da tarife bakarak yapamayan, ruhu hur, vicdani hur, sallamasi selbest bir kurabiyeciye herturlu firsati sunuyor bu pastane. arada yuzune un attigim arkada$larimla, cevizler kiriyoruz bazen. kimi zamansa dantellerle suslu keten ortulerin ustune serptigimiz unlara buluyoruz, kuru uzumlerin ciplak gozle gorulemeyen nemli yuzlerini. bazi gecelerde kayip tekini buluyoruz etekleri firfirli bir pirensesin pempe papucunun. kimi gunlerde, icimizden birinin kederine, extra fistikli irmik helvasi yediriyoruz bolcana. bazen gizlice tarcin dokuyorum masalarin altlarina, dolaplarin iclerine. safran koyuyor biri kimseler gormeden kurabiye hamurlarina. susam ekiyor  kimligini asla ogrenemedigimiz biri vanilyali kurabiyelere. karanfil yakiyorum geceleri pastanen arka bahcesinde. bir geliyorlar ki sabah, icerdeki tarcinli karanfilin mayho$ ve pofuduk sicakligi bula$mi$ kedilerin tuylerine. her yanimiz, sagimiz, solumuz kedi. bir kedim bile yok bilmiyorsunuz halbuki...

arka bahceye bo$ tahtalar yigdik yandaki apartman in$aatindan calip. aniden batan kavu$tu in$aat malzemeleri dukkanindan boyalar ta$idik gunlerce kutu kutu. nezaman bogulacak gibi olsa birileri bi$eylerden, tabela boyuyoruz elimizde fircalar. her tabelada birikmi$ kederler, bir gemiyle birlikte batmi$ zencefiller.

kirmizi rugan papuclarin icinde sakli kader kismetler, cek cek cogaliyorlar sanki. yuzmilyonlarca hic cekilmemi$ dilekler var, tahta kutularla dolu bodrumda. cogu birbirine benziyor kader kismetlerin. ama her seferinde sanki ilk defa okuyor gibi heyecan ve umutla aciyor eline o minik kagitlari alanlar. sanki okurken ba$layacak icinden gecen dilegin gercege donu$me sureci de.  hayaller aleminde kurek cekiyoruz tahta kayiklarla zaman zaman, bakmadan ruzgarin $iddetine, dolunayin hiddetine. zeytinlerin etli ve parlak siyahligina, uzumlerin puslu ve balli pembeligine dogru. herkesin pazular kasli.

topuklari yuksek ve renkli iskarpinlerde gizli $ifreler. onlari bulmak icin toroslara kirk yil, kirk katir sirtinda, kirkbir karpuz ta$imak gereken $ifreler... ta$imi$iz cogumuz. hatta yuz yil inip cikmi$iz o daglardan, heybemiz kirik karpuzlarla dolu. bikmami$iz fekat...

bir parca hasirin ustunde madagaskarli vanilya cubugunu koydum vitrine, buyuk sari bir ayvanin yanina. ille de tutturdu bizim kirpi kerebic, hic olmazsa vitrinden dogru gosterecekmi$ik elaleme bizim kurabiyleri. ben de nar taneleri koydum cevizli kurabiylerin ustune bu sabah. yaraticiligimin sınırları b12'ye kadar gider bazi bazi. hatta co$arsa gonlum, kayisiyla bile pi$iririm kazi. kazdaglarindan gecsin mutlaka omrunuzun kalan son yazi. siz bunlari okurken, yiyor olacagim ben $u kirmizi kirazi. ah i$te geciyor saclarinda gelin telleriyle odemi$in en alimli kizi...

kuş kerebiç