En Kahraman İskender

İki yılda bir kahraman bir Manisa Tarzanı çıkar ve der ki: “Kirpi Hanım, biz Manisa Mesir Macununu süpermarket raflarında görmek istiyoruz. Buna talibiz -yedik macunu güçlüyüz”...

Mırın kırın,“zor” derim hep. Ama ısrar ederler, araya birilerini koyarlar.“Buyrun gelin” derim.

Birkaç gün önce öğleden sonra saat 2 randevusuna sabah 11 de geldiklerinde oldukça kahraman bir Manisa Tarzanıyla karşı karşıya olduğumu anladım.

Kavanozda mesir, pakette mesir, lokumda mesir... Büyük toplantı odasının koca masası silme mesir. Çaylar içildi. Hikâyeler anlatıldı. Onlar kendilerininkini ( ne de olsa herkes kendi hikâyesinin kahramanı) ben İskender'inkileri. Büyük İskender'in fetihlerini, Kepabçı İskender'in yatık döneri dikeye çevirip kendi devrimini yapmasını...

Manisalı İskender uça uça geldi, kanatlarını koltuğunun altına alarak macunlarını masanın üstüne bırakarak evine döndü.

Ben odadan çıkarken çaycı ablamız geldi.

-Boşları alacaktım.

-Al abla, bunlardan da beğendiğini al..

Az sonra telâşla masamdaki telefonu aradı:

- Bunlar o şeye yarayan şeyler mi?

-Neye abla? (Kikir kikir... Makara... :)

-İşte o şeye... Fan fin fon? Tövbe ben almadım onlardan haaa!

-Abla niye almıyosun? (Bitkisel o, şöyle böyle..)

-Yoook, dedi abla. Neme lazım, bizim herifi durduk yere başıma sarmaya niyetim yok! Aman aman...

-Eve götürme, burda çekmecende dursun.

-Yoook yok. Almadım ben haa!

-Tamam ablacım.

İskender de bu yüzden kanatlarını toplayıp gittiydi zati. Bazen bedava versen de alan olmaz kimi şeyleri İskender!

Yazan:Kirpi Kerebiç