dombilik narlar-(taş kirpi kurabiye kerebiçi)

yaa ben bu facebook'u çok sefiyorm..eğer gerçek arkadaşlarınız varsa alabildiğine gerçek yaşayabiliyorsunuz herşeyi.. sahici kahkahalarınız evde garip bir hava yaratabiliyor olsa da önemli değil..arkadaşınızla paylaştığınız şey incir çekirdeğini doldurur ya da doldurmaz bu bile önemli değil..

neyse çok fazla uzatmadan paylaşmak istiyorum hala gülmenin etkisini hissederkene..konuyu biraz değiştirerek anlatıcam...

diyorum ki anlatacağım, beni gülme krizine sokan bu akşam ki incir çekirdeğini doldurmayan iç malzemedeki kişiler ve olaylar hayal ürünüdür:) olağan bir facebook arkadaşlığı ve usulen yapılan bir sohbet..buraya kadar normal hepsi..bu sohbet de önemli değil aslında..neyse sonrasında bir başka arkadaşımla konuşurken buradaki esas konu olarak insanların bazen ne kadar takıntılı olabildiği ve bu takıntılarla ne kadar negatif enerji yayabildikleri hakkında ortak bir kanı da buluşunca, bu andan itibaren bizim incir çekirdeği dolmaya başladı..arkadaşımın bir hayali var..sanat köyü oluşturmak istiyor..inanıyorum ki gerçekleşecek bu hayali.sonuna kadar destekliyorum kendisini bu konuda..her neyse birden arkadaş şöyle dedi;

  -insanlara baktığımda kendimizde ne kadar çok şeyi aşmış olduğumuzu görebiliyorum..düşünsene bir; benim köyde böyle gereksiz takıntılarla hayatı paylaştığımız bir insan olduğunu..naparız yaa? dedi

  -mazalalllakım olsun düşünmek bile istemem, dedim..ve birden gözümün önünde böyle bir tip beliriverdi..çok fazla da düşünmedim zaten hemen devam ettim.

   -ööle biri olursa biz onu öldürür portakal ağacının altına gömeriz dedim ve ben o noktada içimdeki, negatif enerjiyi ve onu yaratan her bişeyi yok etme güdüsüne gülmeye başladım..arkadaştan bana gelen yanıt şu oldu..yok portakal ağacının altı olmasın nar ağacı var pek cılız  onun altına gömelim..bu arada benim ekran karşısında zıvanam koptu klavyeyi görmeden yazıyorum artık..gözümdeki yaşlar ve iki büklüm olmama rağmen hala yazmaya devam edişim takdire şayan bir çaba..

    -tamam iyi fikir..üstüne bir de çanak çömlek yerleştiririz dedim..hani hiç değilse sanatsal bir eyleme dönüşsün bu faaliyet..(cinayet soğuk bir ifade diye faaliyet dediydim) düşünsene negatif bir ateşleme ile pozitif etki yaratıcaz..agaç beslenecek, dombilik narlar üreyecek dediğim anda ben artık kopmuştum..ekran da arkadaşın yeter artık diyen itirazlarına karışan kahkahalarını bile görüyordum adeta..

   tabii ki tüm bunlar bir şakaydı..kesinlikle negatif düşünceli insanları nar ağacına gübre yapmak gibi bir niyetim yok,olamaz da..zaten hayatımda yer vermiyorum bu türden insanlara..kimse için yaşam kerebiç kreması gibi yumuşak ve tatlı değil..herkes bir şekilde her şeyden payını alıyor yaşarken..o yüzden birileriyle hayatı paylaşırken mümkün olduğunca yumuşatarak paylaşalım..kimseyi kendi takıntılarımıza takmayalım..varsın paylaştıklarımız incir çekirdeğini dolduracak kadar olsun..hoş doldurmasa da olur..sevgiyle kalın :)


yazan: taş kirpi kurabiye kerebiçi