verevine düşünce türevine makas

Bisiklet iyi bir şey. Gayet havadar, serbest. Amma velakin bisiklet yakaya gıcığım. Malum otuzlar onyıl köprüsünün altında kaldı.

Bu yakayı kim icat etti bilmem, bilmeyişim de onun açısından iyi bir şey nitekim. Hele bir de boğazlı dedikleri bir tür var ki, aslında boğaz değil boğazlayan demek gerekir. Bu şekil gırtlağa çöküp ümüğümüzü sıkan modellere şiddetle karşıyım.

Bütün gece kedimin patileri bir yandan ben bir yandan yakayı aşağıya çeke çeke bitap düştük. Fakat bana mısın demedi yaka. Gardrobu açıyorum; “o değil, bu değil, şu hiç değiL” picamalardan picama beğenemedik.

Neyse ki makas diye bir şey de icat edilmiş; bu zatın mekânı iki cihanda bisiklet selesi olsun. Kuş kerebiç aklınca verevine düşündük, türevine türevine verdik makası picamaya sabah sabah. Makasımız küçüktü yalnız tırtıklısından yamuk oldu biraz. Şekil diye işte ben buna derim.

Ohhhh, dünya varmış. Efil efil, yeşillikmiş buralar. Bahar günü bisiklete binmiş kadar oldum.